Ankara’nın başkent olarak belirlenmesi, Türkiye Cumhuriyeti’nin kurucusu ve ilk Cumhurbaşkanı Mustafa Kemal Atatürk‘ün liderliğindeki dönemde gerçekleşti. 13 Ekim 1923 tarihinde, Lozan Antlaşması’nın imzalanmasının ardından, Ankara resmen Türkiye’nin başkenti ilan edildi. Bu kararın arkasında birkaç temel neden vardı.

İşte Ankara’nın başkent seçilmesinin ana nedenleri:

Coğrafi Konumu ve Savunma Kolaylığı:

İstanbul’un stratejik olarak dezavantajlı olduğuna dair endişeler, Ankara’nın tercih edilmesinde etkili oldu. İç Anadolu’da bulunan Ankara, askeri açıdan daha güvenli bir konuma sahipti ve potansiyel saldırılara karşı daha kolay savunulabilirdi.

Yerleşim Nüfusu ve Merkeziyetçilik:

Ankara, Osmanlı İmparatorluğu döneminde de önemli bir yerleşim merkeziydi ve coğrafi olarak ülkenin merkezine denk düşüyordu. Bu, Türkiye’nin merkeziyetçi yönetim anlayışına uygun bir seçim yapılmasını sağladı.

Yönetim İmkânları ve Yeniden İnşa Süreci:

İstanbul, I. Dünya Savaşı’nın ardından ciddi bir yıkıma uğramıştı. Bu dönemde, Ankara daha fazla yönetim imkânı sunuyordu ve ülkenin yeniden yapılanması için daha uygun bir saha olarak görülüyordu.

Ulusal Kimlik ve Modernleşme Çabaları:

Ankara’nın seçilmesi, Türkiye’nin ulusal kimliğini güçlendirmek ve modernleşme çabalarını desteklemek için bir adım olarak da görüldü. Başkentin İstanbul dışında olması, ulusun tamamını temsil etme amacını yansıtıyordu.

Ankara’nın başkent ilan edilmesi, Türkiye’nin tarihinde bir dönemin sonu ve yeni bir çağın başlangıcı olarak kabul edilir. Bu karar, ülkenin siyasi, kültürel ve ekonomik yapısını derinlemesine etkiledi ve Ankara’yı modern Türkiye’nin merkezi haline getirdi.

Bugün, Ankara hâlâ Türkiye’nin politik ve idari merkezi olarak önemini koruyor ve ülkenin yönetimine yön veren birçok kurum ve kuruluşa ev sahipliği yapıyor.